Het nieuwste boek van Karin Slaughter is uit. GOEDE DOCHTER is het verhaal van een gezin dat door bruut geweld uiteen wordt gescheurd.
Vader, moeder en twee dochters: Rusty, Gamma, Samantha (Sam) en Charlotte (Charlie). Rusty is een plattelandsadvocaat die de verdediging op zich neemt van de slechteriken en de verdorvenen. Op een dag worden zijn vrouw en twee dochters in huis overvallen door twee gemaskerde mannen. Gamma probeert haar dochters te beschermen en wordt daardoor zelf het slachtoffer. Wat er daarna gebeurt, is Karin Slaughter op haar best.
Is het boek gebaseerd op een waargebeurd verhaal? Soms zijn de scènes die je beschrijft zo pijnlijk realistisch dat je dat automatisch denkt.
KS: Ja en nee. Ik lees over zaken en ik hoor dingen, maar eigenlijk komt het de inspiratie van het beroemde boek van Truman Capote, In koelen bloede. Dat is een waargebeurd verhaal over een man die een hele familie vermoordt, eigenlijk om een heel stomme reden. Dat spookte al een tijd door mijn hoofd, en dan vooral de vraag: hoe het zou zijn als je moeder voor je ogen wordt vermoord en je weet dat jij zelf het volgende slachtoffer gaat zijn. Die angst en wat dat met iemand doet, daar zit enorme spanning.
Hoeveel research doe je voor zo’n verhaal?
KS: Ik heb een geweldige connectie bij het Georgia Bureau of Investigation. Via hem kwam ik in contact met agenten die aan dit soort zaken werken of hebben gewerkt. Eigenlijk zijn de gepensioneerden het beste om mee te praten, die kunnen meer loslaten. Vooral vrouwelijke agenten praten heel open over hun (vroegere) werk. Vooral over hoe het is om onderdeel van zo’n onderzoek te zijn. De ouderen weten hoe erg het soms is, die weten wanneer het niet meer stoer is om grappen te maken over een zaak.
GOEDE DOCHTER heeft een waanzinnig plot, het zit echt heel goed in elkaar. Hoe gedetailleerd heb je dat van te voren uitgedacht?
KS: Er zijn twee dingen: het geheim van het plot en het geheim van de personages. Die twee moeten kloppen. In dit boek heb je iemand met emotionele wonden en iemand met lichamelijke wonden. Dat is heel aangrijpend. De tegenstelling tussen die twee wordt pas opgelost als een derde persoon een offer brengt. In die zin is het heel klassiek.
Het verhaal speelt zich af in een klein stadje op het platteland van Georgia. Is er een verschil tussen een stadsverhaal en een plattelandsverhaal?
KS: Absoluut. Dat verschil is onmiddellijk voelbaar. In een kleine gemeenschap kennen mensen elkaar, ze weten van elkaar wat ze doen. Ik heb meer dan tien jaar lang een appartement in New York gehad en in al die tijd heb ik mijn buren nooit ontmoet. Op het platteland is dat ondenkbaar. Dat brengt alles wat er gebeurt veel dichterbij. Dat voel je in het boek.
GOEDE DOCHTER is een boek dat op zichzelf staat, het hoort niet bij een van je series over Sara Linton of Will Trent.
KS: Ik ben dol op Sara en op Will, maar af en toe moet ik wat afstand nemen om ze daarna weer met een frisse blik te kunnen bekijken. Sara en Will verdienen dat ook. Als ik weer een nieuw verhaal voor een van die twee ga schrijven, dan moet het goed zijn. Dat is voor iedereen beter.
Wie is de echte hoofdpersoon van je nieuwe boek?
KS: De echte hoofdpersoon is Gamma, de moeder. Alles begint bij haar. Zij is het hart van het verhaal.
‘Je kunt beter achteraf vergeving vragen dan toestemming vooraf.’
Zij is ook de enige die er niet is. Helemaal in het begin gaat zij al dood en toch is ze bepalend voor alles wat de anderen later denken en doen.
KS: Zij is de drijvende kracht, de inspiratie voor haar man en haar dochters. Bij mij gaat het niet zozeer om de moord. De lezers weten dat het in mijn boeken gaat om degene die overleeft en om de gevolgen van de moord voor diegene. Die persoon moet immers alles doen om de wonden te laten helen, om te verwerken. En dan is het soms beter om iets te doen en achteraf vergiffenis te vragen dan om eerst toestemming te vragen, anders kom je er niet. Ergens in het boek vertelt Rusty over een verkrachtingszaak waarin hij de verkrachter moet verdedigen, en hoe erg dat is. Pas later kom je erachter waarom hij dat vertelt.
[SPOILER ALERT]
Precies, je denkt dat de zaak van de aanslag op zijn vrouw en dochters is afgehandeld, de daders zijn gepakt en veroordeeld, maar toch heb je voortdurend het idee dat het niet klopt. Daar zorg je wel voor.
KS: Daar gaat het ook om. Dan weet je dat het goed zit, dat de bad guy pal voor je neus staat zonder dat je het door hebt. Maar nu zeg ik niets meer …
Om te schrijven trek je je terug in een cabin in de buurt van Atlanta. Mogen de katten mee?
KS: Nee, niemand mag mee, anders kan ik me niet concentreren. Ik wil me volledig op mijn boek richten. Dan zit ik daar dus twee of drie weken helemaal alleen, in de bergen. Ik neem wel altijd een pistool mee.
Heb jij een pistool? Ik niet.
Ze belooft me schietles te geven, maar dan moet ik wel een keer langskomen.
